3/1/14

Γράμμα στο(ν) άγνωστο νoημα(τοδότη)

Αγαπημένο μου/ Αγαπημένε μου,


ποτέ δε μου έλειπες περισσότερο. Οι επιθυμίες μου είναι καιρό τώρα νεκρές κι οι στόχοι μου ακόμα άγραφοι. Τριγυρνώ σκοπίμως άσκοπα ψάχνοντας στα σκουπίδια ένα κομμάτι από την ταυτότητά μου. Βρίσκω μόνο στάχτη και φλούδες από φρούτα. Δε ξέρω γιατί αλλά το γκρι ταιριάζει με τα έντονα χρώματα όπως η ζωή μου με τη δική σου. Μόνο που εμείς δε συναντιόμαστε ποτέ. Μονάχα με εγκαταλείπεις με βία αξιομνημόνευτη.

Τώρα σε θέλω. Αν δεν έρθεις τώρα, να ξανάρθεις ποτέ.  Εκεί θα με βρεις, στο εκεί και στο ποτέ, να παραφράζω ό, τι παρθένο βρίσκω στο δρόμο μου για να διαιωνίζω τις εμμονές μου.

Υ.Γ.: Οι καθρέφτες που μοιάζουν τη μάνα μου είναι θαμμένοι στην πίσω αυλή. Πρόσεχε μην πατήσεις τους φόβους.

Αιώνια θύμα σου

photo: Arthur Tress

0 σκέψεις:

Δημοσίευση σχολίου

 
;