13/2/12 2 σκέψεις

Απο κατά σταση.



Έχω για μινιατούρα πάνω στο γραφείο μου ένα μικρό μπαούλο. Βλέπω έναν μύλο, λευκά σπίτια, μπλε παράθυρα, γαλάζια θάλασσα και φούξιες μπουκαμβίλιες. Ωδή στο ταξίδι μου στο νησί τον περασμένο Ιούλιο. Κρύβω μέσα του τις ασημένιες χάντρες που γλίστρησαν από τα παπούτσια μου σε ένα ζόρικο σοκάκι. Πρέπει να κρατάς μια ανάμνηση από αυτό που καταστρέφεται για να μπορείς να θυμάσαι ότι κάποτε υπήρχε.

Κάποτε υπήρχε αυτό το ταξίδι μου. Υπήρχαν και άλλα ταξίδια. Πολλά από αυτά τα έκανα με το μυαλό αλλά δεν με πείραζε, γιατί μπορούσα να γεννάω τη Φαντασία μου με το πρώτο γράμμα κεφαλαίο.

Σήμερα, είναι πεζό. ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ, είναι χιλιόμετρα μακριά μου. Ταλαιπωρημένο και μακριά από τον προορισμό του.

Οι άνθρωποί μου πέφτουν για ύπνο με διαψεύσεις και ξυπνούν με τη διάψευση των χθεσινών διαψεύσεων. Δεν θα πιω άλλο ζεστό ρακόμελο στο μαγαζί του Π. γιατί αναγκάστηκε να του βάλει λουκέτο. Η Σ. σπούδασε νηπιαγωγός κι ήμουν μπροστά όταν ένας κακομαθημένος παππούς την έστειλε στον διάολο επειδή τόλμησε να αφήσει ένα διαφημιστικό φυλλάδιο στην πόρτα του για τέσσερα ευρώ την ώρα. Η Π. χαραμίζει το δεξί της χέρι ψάχνοντας στείρους αριθμούς μέσα σε αραχνιασμένους τόμους αντί να γράφει ολοζώντανες νουβέλες για ένα κοινό που τη χρειάζεται. Ο Μ., η Χ., ο Π., η Τ., η Ν., ο Λ., η Μ., ο Β. και τόσοι άλλοι, έχουν τις δικές τους ιστορίες που αν τις γράψω, ο Γ. (που πολύ αγαπώ, αλλά δεν θα με καταλάβει κι ούτε θα τον καταλάβω ποτέ) θα μου πει πως «όταν είσαι ηλίθιος, καλό είναι να σιωπάς».

Θα βγάλω τον σκασμό για τις ιστορίες των προσώπων που έχω στη ζωή μου. Στο κάτω – κάτω, στις φωλιές που έχω χτισμένες μέσα μου είναι καλά προστατευμένοι από ανεγκέφαλες επιθέσεις του τύπου «φταίει η νοοτροπία τους για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τώρα».

Αλλά δεν μπορώ να μην έχω μιλιά για όσα συμβαίνουν γύρω μου. Κι αν πρέπει να κρατήσω μια ανάμνηση από αυτό που καταστρέφεται για να μπορώ να θυμάμαι ότι κάποτε υπήρχε, επιλέγω να κρατήσω όσα κομμάτια μου υπάρχουν ακόμα και την αγάπη μου για οτιδήποτε αγαπιέται.

Για τους κακοπροαίρετους: τα λεφτά για το ταξίδι στο νησί τα δούλεψα. Δεν πλήρωσαν ο μπαμπάς και η μαμά τις υπαρξιακές μου ανησυχίες.
 
;