7/6/10

Πλάνες από αέρα



Από παιδί με φόβιζαν τα αεροπλάνα και συνεχίζουν ακόμη με πείσμα να το κάνουν. Κάθε φορά που τα βλέπω με την άκρη του ματιού μου στην άκρη του ουρανού, κάθε φορά κυρίως που τα ακούω, νομίζω πως θα πέσουν. Πως δεν κινούνται στην προκαθορισμένη τους διαδρομή, πως ακολουθούν μια πτωτική πορεία μέχρι να συντριβούν τελικά κάπου στα ανατολικά, κάπου στα δυτικά ή στο κέντρο, δίπλα μου ή και μέσα μου.

Τα βράδια είναι τα φώτα τους που επαναφέρουν τον μόνιμό μου φόβο. Αναβοσβήνουν ρυθμικά από μακριά κι αντί για αεροπλάνα στις νυχτερινές τους πτήσεις, βλέπω κομήτες και αστέρες που ετοιμάζονται να πέσουν καταγής. Χρειάζονται μερικά δευτερόλεπτα για να μου σφίξουν το χέρι και έτσι όπως περνούν, να μου πουν ότι οι εικόνες καταστροφής ανήκουν στη φαντασία μου.

Ισως η φοβία μου αυτή να αφορά οτιδήποτε μετέωρο, είτε στην κυριολεξία είτε στην μεταφορική του διάσταση. Από τα αεροπλάνα που χωρίς πόδια τριγυρίζουν στους ουρανούς και αμφισβητώ τον τρόπο που το πετυχαίνουν μέχρι τα σύννεφα στα οποία πάντα αναβάλλω να πετάξω, αφού δεν έχουν μια στέρεη επιφάνεια να σταθώ, μόλις σταθεί πάνω μου με τη σειρά της η Πραγματικότητα.

Κι είναι για αυτό που έχω αποφασίσει να πατώ γερά στη Γη, αποφεύγοντας όλα και όσα εκείνα μπορεί να με κάνουν να αποκτήσω ανυψωτικές ψευδαισθήσεις. Κι ας μου υπόσχονται τα χέρια που απλώνονται μπροστά μου και μου γνέφουν ότι θα δω τον κόσμο μου και τον εαυτό μου από ψηλά, ότι πρόκειται «για μια πρωτόγνωρη και αξέχαστη εμπειρία». Εγώ θα σκέφτομαι πάντα το ενδεχόμενο να κοπούν απότομα και χωρίς εγγυήσεις τα αόρατα σχοινιά που θα με κρατούν.

Κι ας λένε οι γλώσσες που με συναντούν τυχαία ότι τα χαμόγελα και τις προοπτικές που μου δανείζουν, δεν θα μου τις ζητήσουν ποτέ πίσω, υπερχρεωμένες με τόκους που θα αδυνατώ να αποπληρώσω. Εγω επιμένω να πατώ στη Γη, κλείνοντας αυτιά και προσδοκίες σε δύσμορφες Σειρήνες, μιας κι είναι το έδαφος ότι πιο στέρεο μου έχει απομείνει.

2 σκέψεις:

donandre5ath.blogspot.com είπε...

..και η γη γυρίζει..γύρω γύρω..μας ταξιδεύει!
άλλο θέμα ότι εσχάτως ταξιδεύουμε..εκτός τροχιάς!ταξιδεύουμε όμως..όπως τα πλοία στην θάλασσα..και εμείς στο κενό!
χαίρε

a-prosar είπε...

Ελπίζω κάποια στιγμή να βρούμε την τροχιά μας..

Καλησπέρα!

Δημοσίευση σχολίου

 
;